Czy robiliście kiedyś na szkoleniu np. dotyczącym własnego rozwoju ćwiczenie pt. Linia czasu?
Na czym polega ćwiczenie „Linia czasu”?
Weź kartkę, narysuj oś X i Y. Na osi poziomej (x) zaznacz lata, na pionowej (y) szybkość twoich postępów w nauce. Punkty na osi czasu opisz – co się wtedy działo, czego najszybciej się uczyłeś / uczyłaś?
Tak może wyglądać Twoja linia czasu. Czerwone zaznaczenia będą oczywiście indywidualne.
Swego czasu prowadziłam cykl szkoleń nt. rozmowy ewaluacyjnej i to ćwiczenie wielokrotnie robiłam z uczestnikami. Nieważne jaka to była grupa, wynik był podobny.
Otóż najwięcej i najszybciej uczymy się w praktyce – od kolegów i koleżanek w pracy (np. występujących w roli przełożonego, czy też mentora) i otrzymując nowe zadania. Szkolenia zaś były prawie na szarym końcu.
A jaka jest Twoja linia czasu? Kiedy najszybciej się uczyłaś / uczyłeś? Może to fajne zadanie na nadchodzący, czas kiedy to mamy więcej okazji do refleksji? Zachęcam do wykonania dla siebie tego ćwiczenia.
Model 70:20:10 pomoże wyciągnąć wnioski z ćwiczenia
Łączenie nieformalnych i formalnych sposobów uczenia się staje się kluczowe dla rozwoju i zdobywania nowych umiejętności.
Model 70:20:10 stworzony został w połowie lat 90-tych na podstawie badań i doświadczeń Morgana McCall, Roberta Eichinger i Michaela Lombardo.
Zgodnie z modelem okazuje się, że dorośli uczą się:
- 70% – przez doświadczenie i praktykę (nauka nieformalna)
- 20% – od osób trzecich – głównie ludzi, z którymi współpracują (coaching, feedback, rozmowy, komunikacje online – nauka nieformalna)
- 10% – szkolenia i kursy (nauka formalna)
Co należy zrobić, aby wykorzystać ten model w praktyce biznesowej?
Pierwszy krok jaki muszą poczynić menadżerowie, to zaakceptować fakt, że nauka odbywa się na dwóch poziomach: formalnym i nieformalnym.
Drugi krok: Opracować strategię szkoleniową wykorzystującą model 70:20:10 i dać pracownikom narzędzia do rozwijania kompetencji w ten sposób.
Co jest niezbędne do wprowadzenia 70:20:10?
1. Narzędzia – laptop, tablet, telefon komórkowy, a także narzędzia internetowe jak: komunikatory, programy do spotkań online, strony internetowe, poczty mailowe czy oprogramowania do pracy w rozproszonych zespołach. Dzięki nim możliwe jest pozyskiwanie informacji, uczenie się nowych rzeczy, dzielenie się wiedzą i konfrontowania swoich przemyśleń z innymi.
2. Technologia – ułatwia komunikację pracowników nie tylko z przełożonymi, ale również z osobami z grupy, umożliwia przekazywanie informacji, otrzymanie wsparcia przy realizacji różnych projektach, przesyłanie danych, kontakt z ekspertami itp.
3. Praktyka – menadżerowie powinni stawiać przed pracownikami nowe wyzwania – dawać nowe zadania wymuszające elastyczne i nieszablonowe podejście do tematu, ułatwić zdobywanie nowych doświadczeń, dać możliwość wykorzystywania zdobytej wiedzy w praktyce i wcielać ich w nowe role.
Obszerny materiał nt. wykorzystania tego modelu znajduje się na stronie http://www.crossknowledge.com.
